Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ Λ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ


Λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης του κόσμου οι παραστάσεις της Παρέλασης της Λ. Αναγνωστάκη παρατείνονται για τις παρακάτω ημερομηνίες:
Σάββατο-Κυριακή 11 και 12 Φλεβάρη
Σάββατο-Κυριακή 18 και 19 Φλεβάρη
ΚΑΙ Σάββατο-Κυριακή 3 και 4 Μάρτη
στις 21.30 στο χώρο της Facta Non Verba (Ι. Δραγούμη 65)

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ της Λούλας Αναγνωστάκη


H Facta Non Verba παρουσιάζει:
Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη

Όταν η μνήμη σβήνει, τα λάθη επαναλαμβάνονται.

Ημερομηνίες παραστάσεων: Σάββατο 21/1, Κυριακή 22/1,
Παρασκευή 27/1, Σάββατο 28/1, Κυριακή 29/1
στις 21.30 στο χώρο της Facta Non Verba (Ι. Δραγούμη 65)

Σκόρπιες σκέψεις πάνω στην παράσταση:
Έγραφε ο Antoine Vitez σε γράμμα του στη Λούλα Αναγνωστάκη λίγο πριν το Μάη του 68 και με αφορμή το συγκεκριμένο μονόπρακτο πως "έβλεπε πίσω από τα μαύρα της γυαλιά τη συμφορά, τον τρόμο. Πως τα είχε καταλάβει όλα." Και πράγματι η Αναγνωστάκη έγραψε το τελευταίο μέρος της τριλογίας της το 1965. Μόλις δύο χρόνια πριν τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Και σήμερα, εν έτει 2012, οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες και επιμελώς καμουφλαρισμένες. Η χούντα δε φοράει στρατιωτικό πηλήκιο αλλά τεχνοκρατική μάσκα. Κάθε επίφαση αστικής δημοκρατίας έχει εξανεμιστεί. Η "καρφίτσα" και οι κοτζαμάνηδες της δεκαετίας του 60 έχουν αντικατασταθεί από τα παρακρατικά σκυλιά της Χρυσής Αυγής που εξαπολύουν πογκρόμ στο όνομα του σάπιου αίματος τους και της ανωτερότητας των σκατών που έχουν για εγκέφαλο τους, ενώ παράλληλα οι trash φασίστες αφεντικά τους, μέλη κι αυτοί μιας κυβέρνησης που δεν πήρε καμία λαϊκή εντολή, εκσφενδονίζουν ολημερίς κι ολυνυχτίς σκουπίδια μέσα από τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης σύμφωνα με το ρητό του ναζί μέντορα τους ότι όσο περισσοτέρες φορές ειπωθεί ένα μεγάλο ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Η Αναγνωστάκη έβλεπε τον τρόμο και τη συμφορά. Εμείς βλέπουμε την απάθεια, την αποχαύνωση και την άγνοια. Επιλέξαμε το συγκεκριμένο μονόπρακτο γιατί αντιστέκεται σε όλα αυτά. Είναι απόλυτα επίκαιρο σήμερα που η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα και μας θυμίζει για ακόμα μια φορά πως τελικά κανείς δεν πρόκειται να ξεφύγει από ένα σύστημα που γεννά κι αναπαράγει τον πρώιμο θάνατο. Την εξουσία. Και πόσο περισσσότερο σήμερα που έχει αρχίσει να μοστράρει και τη γαλανόλευκη φορεσιά της.


Το βαθύτατα πολιτικό είναι και ανθρώπινο. Και το βαθιά ατομικό διαχέεται στο όλο.Απορροφάται από τον κόσμο και τον απορροφά. Αυτό το φίλτρο είναι το Παράθυρο του καθενός στον κόσμο. Μπορεί να το κρατάς για χρόνια κλειστό....αλλά.....ο κόσμος θα έρθει σε σένα. Θα αναζητήσει το κομμάτι που του λείπει. Το δικό σου κομμάτι.


Αυτά τα δυο παιδιά επιθυμούν να ενηλικιωθούν, μα παράλληλα φοβούνται να το πράξουν, αρκούνται στο να ονειροπολούν και να δηλώνουν το ένα στο άλλο τις συναρπαστικές τους ιστορίες, τι θέλουν. Μα δε νιώθουν έτοιμοι να τις κάνουν πραγματικότητα. Δεν επικοινωνούν στο βαθμό που θα περίμενε κανείς να επικοινωνήσουν δυο αδέλφια που ζουν στον ίδιο χώρο. Οι πράξεις τους και τα θέλω τους ποτίζονται από την ενοχή και την ανασφάλεια. Αποτελεί αυτός ο κλειστός, μοναχικός κόσμος πολύ καθαρά τη ζωή και τις πράξεις του σύγχρονου εγκλωβισμένου ανθρώπου, που ασφυκτιά.