Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Φωτογραφίες από την παράσταση Τζόρνταν



Φωτογραφίες από την παράσταση Τζόρνταν της Άννα Ρέυνολτς και Μόιρα Μπουφίνι.
Παραστάσεις: 26, 28,29/6 στη Φάμπρικα Υφανέτ (Ομήρου και Περδίκα γωνία)
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Παίζουν: Σάσα Δημητριάδου, Λένα Ντάγκα, Μαριάννα Γκουσδουβά, Υβόννη-Ελπίδα Σταματοπούλου-Μαυρίδου
Σκηνοθεσία-Βίντεο: Έλενα Σταματοπούλου
Σκηνικά: Facta Non Verba
Μουσική: Μάκης Τσαμαλίκος
Φωτισμοί: Γιάννης Στάγκος
Αφίσα-πρόγραμμα: Gra-fistiki

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Τζόρνταν από τη Facta Non Verba

Τζόρνταν, των Α. Ρέυνολντς και Μ. Μπουφίνι
Από την Facta Non Verba

Το παιχνίδι της σιωπής. Το βίωμα και μετά σιωπή. Η σιωπή είναι μια μορφή μη λεκτικής επικοινωνίας. Επιβάλλεται ή επιλέγεται; Που αρχίζει και που σταματάει; Τα γυναικεία προσωπικά βιώματα καταπίεσης συχνά αντιμετωπίζονται τουλάχιστον υποτιμητικά, τοποθετώντας συχνά τα θύματα στην ανακριτική καρέκλα. Συχνά ο θύτης αμφισβητεί την βία του, κατηγορώντας το θύμα και αυτό είναι αποδεκτό από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, με συνέπεια το θύμα να απολογείται για τις πράξεις που το ‘οδήγησαν’ να υποστεί την βία και τέλος στιγματίζεται, ενοχοποιείται, αμύνεται και σιωπά. Ο διαχωρισμός του ιδιωτικού απ’ το δημόσιο, του σώματος και των συναισθημάτων, του προσωπικού από το πολιτικό οδηγεί στον κατακερματισμό  και στην υποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Το προσωπικό είναι πολιτικό. Η βία και ο κοινωνικός έλεγχος των γυναικών είναι υπαρκτός  και γενικευμένος, όχι μόνο από τα πάνω αλλά και ανάμεσα μας.  Η επιλογή του «Τζόρνταν» φωτίζει διάφορες πτυχές του γυναικείου ζητήματος, αλλά και γενικότερα ζητήματα επιβολής καταστολής και κυριαρχίας. Είναι το προσωπικό βίωμα μιας γυναίκας, το οποίο καταδεικνύει  πως μετατρέπεται από απόλυτο θύμα σε απόλυτο θύτη. Η γλώσσα του έργου δεν είναι πολιτική, είναι σχεδόν παραμυθοδραματική, συμπυκνώνοντας πολλές γυναικείες φωνές που γαζώνουν με μικρά μανιφέστα-καταγγελίες στην πατριαρχική οικογένεια, στον μύθο της μητρότητας, στα ψυχιατρεία, στις γυναικείες φυλακές. Δεν προπαγανδίζει καμιά  συλλογική απελευθέρωση των γυναικών. Η ελευθερία δεν υφίσταται σε καμιά επιλογή της εκτός αυτής της αυτοκτονίας. Βρισκόμαστε μέσα σε μια αληθινή ιστορία, σχεδόν καθημερινή σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας χτυπά την μητέρα, η έφηβη κόρη μένει έγκυος και συνεχίζεται ο κύκλος της βίας. Οι γείτονες το λέγανε πως αυτή θα το φάει το κεφάλι της κι ότι πήγαινε γυρεύοντας. Η θρησκεία, οι νόμοι (γραπτοί και άγραφοι), οι δικαστές, η οικογένεια στενεύουν και αποκλείουν την συνέχιση της ζωής της, την περιθωριοποιούν και την πετάνε σε καραντίνες, δηλαδή στην πορνεία, στην φυλακή και στο ψυχιατρείο. Η ερμηνεία των γιατρών, φυσικά πως μόνο μια ψυχικά διαταραγμένη θα μπορούσε να γίνει φόνισσα του ίδιου της του παιδιού, και ο κόσμος την λυπάται επειδή έχασε το παιδί της… αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία ακόμα και στο κόσμο των γυναικείων φυλακών είναι το τέρας των τεράτων, το αφύσικο, μια γυναίκα που ακυρώνει η ίδια την μητρότητα της, σε μια κοινωνία που ο γυναικεία ρόλος είναι συνυφασμένος με την αναπαραγωγική διαδικασία. Το μόνο ελαφρυντικό κοινωνικά είναι που τρελάθηκε, της φαίνεται αστείο να την βάλουνε στην πτέρυγα των τρελών, αλλά μόνο έτσι πλαισιώνεται ο φόνος κοινωνικά. Ο θάνατος για την ίδια δεν είναι το τέλος, το παιδί της είναι αθάνατο και η αυτοκτονία της επιθυμία για ζωή μέσα στο ανέφικτο της πραγματικότητας. Η σιωπή είναι συνειδητή επιλογή για επικοινωνία κι όχι ακούσια κατάρρευση. Ο φόνος και η αυτοκτονία είναι η έξοδος για την απελευθέρωση από την τραχιά πραγματικότητα, γλιστρώντας μαζί πάνω στο νερό ως το φεγγάρι. Σύμβολο της ύστατης μαζοχιστικής και εξιδανικευμένης  μητρικής αγάπης «..τον αγαπούσα, ξέρετε πιο πολύ κι απ’ την ζωή μου». 
ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ Σ.Τ. ΠΟΥ ΑΠΑΛΛΑΧΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΥΠΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ, ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΟΥ 1987.ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ.



FACTA NON VERBA

‘Έχουν περάσει παραπάνω από δέκα χρόνια από τότε που μια ομάδα ανθρώπων βρεθήκαμε μαζί να ενώσουμε τις αγωνίες μας, τους προβληματισμούς μας, τα όνειρα μας και τους φόβους μας, τον έρωτα μας για το θέατρο αλλά και την ελευθερία και γεννήθηκε η Facta Non Verba. Θεωρούσαμε και θεωρούμε τους εαυτούς μας ερασιτέχνες: εραστές της τέχνης και σαν γνήσιοι εραστές ριχτήκαμε με πάθος στον έρωτα μα, μην αφήνοντας κανένα εμπόδιο να μας πτοήσει. Περάσαμε ατέλειωτες ώρες σ’ ένα υπόγειο  και μάθαμε να βάφουμε, να περνάμε πλακάκια, να πριονίζουμε ξύλα, να κάνουμε ότι είναι δυνατό για να κάνουμε τ’ όνειρο μας πραγματικότητα. Από τότε φυσικά πολλά αλλάξανε και άλλα όχι. Από το Σεπτέμβρη του 2014 ανοίξαμε έναν νέο κύκλο και η ομάδα λειτουργεί  στο χώρο της Φάμπρικα Υφανέτ. Είναι μια συνειδητή επιλογή της ομάδας να στηρίξει και να στηριχθεί, να επικοινωνήσει και να συνδιοργανώσει με άλλα κοινωνικά εγχειρήματα που έχουν σαν προτεραιότητα την δόμηση μιας διαφορετικής και με δικούς μας όρους οργάνωση της ίδιας της ζωής. Και δεν είναι πια κλισέ να λέμε πως τις μέρες μας η επιλογή να αντιστέκεσαι είναι επιτακτική και επίκαιρη. Η Facta Non Verba  είναι μια αντιεξουσιαστική ομάδα και θεωρεί ότι το θέατρο από την φύση του είναι μια συλλογική τέχνη που βασίζεται στην ισότιμη συνεργασία ελεύθερων δημιουργών. Διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε  τη δημιουργία και την ελεύθερη έκφραση σαν ένα προιόν που πουλιέται και αγοράζεται και προωθείται με την οικονομία της αγοράς. Προσπαθούμε λοιπόν να δημιουργούμε μια απελευθερωμένη ζώνη από το εμπόριο, τους θεσμούς, και την βιομηχανία του θεάματος. Μια ομάδα που δεν δέχεται επιχορηγήσεις, δεν συνδιαλέγεται με τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε., δεν έχει εισιτήριο. Επιλέξαμε την ελεύθερη συνεισφορά και σαν δίαυλο επικοινωνίας με τους ανθρώπους που μοιράζονται με μας αντίστοιχες ανησυχίες. Η συνεισφορά ως αλληλεγγύη στο εγχείρημα αυτό. Ως δείγμα της ανάγκης και της επιθυμίας να συνεχίζει να υπάρχει αυτό το εγχείρημα και ως πρόταση ενός διαφορετικού τρόπου προσέγγισης και σε άλλους για μελλοντικά εγχειρήματα. Μια πρακτική υλοποίηση του τρίπτυχου Αυτοργάνωση-Αντίσταση-Αλληλεγγύη. Ειδικά στις μέρες μας που η αναγκαιότητα ύπαρξης μιας διαφορετικής οργάνωσης της ίδιας μας της ζωής γίνεται πιο επιτακτική, η αρχική μας επιλογή γίνεται πιο ουσιαστική.
Τέλος, να ευχαριστήσουμε όλους-ες που κατά καιρούς μας στηρίξανε και συνεχίζουμε ακόμα να δημιουργούμε και να επικοινωνούμε με τους όρους που έχουμε επιλέξει.  
Facta Non Verba 


Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Θεατρική παράσταση: Τζόρνταν

Η Facta Non Verba παρουσιάζει την παράσταση Τζόρνταν της Άννας Ρέυνολντς και Μόιρα Μπουφίνι στις 26, 28 και 29 Ιουνίου στο νέο της χώρο στη Φάμπρικα Υφανέτ (Ομήρου και Περδίκα γωνία) στις 21.30
Το Σάββατο 27 Ιουνίου στις 22.00 θα πραγματοποιηθεί Live οικονομικής ενίσχυσης της ομάδας με τους Regressverbot και Rebecca Challice.